ലോക നാടക ദിന സന്ദേശം
- പരിഭാഷ
പീറ്റർ സെല്ലാഴ്സ്
വിവർത്തനം: ശ്രീജിത്ത് പൊയിൽക്കാവ്
പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കളേ,
ദൈനംദിന ന്യൂസ് ഫീഡുകളിൽ ലോകം തൂങ്ങിനിൽക്കുമ്പോൾ ഞാൻ സ്രഷ്ടാക്കളായ എല്ലാവരെയും നമ്മുടെ യഥാർത്ഥമായ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക്, മണ്ഡലത്തിലേക്ക് ഐതിഹാസികമായ സമയത്തിൻ്റെയും ഐതിഹാസികമായ മാറ്റത്തിൻ്റെയും ഐതിഹാസികമായ ബോധത്തിൻ്റെയും ഐതിഹാസികമായ പ്രതിഫലനത്തിൻ്റെയും ഐതിഹാസികമായ ദർശനത്തിൻ്റെയും വീക്ഷണകോണുകളിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചുകൊള്ളട്ടെ.
മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഐതിഹാസികമായ കാലഘട്ടത്തിലാണ് നമ്മൾ ജീവിക്കുന്നത്. മനുഷ്യർക്കിടയിൽ സ്വയം, പരസ്പരം, മനുഷ്യേതരമായ ലോകത്തോടെല്ലാം അനുഭവപ്പെടുന്ന അഗാധമായ മാറ്റങ്ങൾ നമ്മുടെ ഗ്രഹിക്കാനുള്ള, പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള, സംസാരിക്കാനുള്ള, ആവിഷ്ക്കരിക്കാനുള്ള കഴിവിനെല്ലാമപ്പുറമാണ്.
നമ്മൾ ജീവിക്കുന്നത് 24 മണിക്കൂർ വാർത്തകൾക്കുള്ളിലല്ല, സമയത്തിന് പ്രസക്തിയില്ലാത്ത കാലത്താണ്. നമ്മളിപ്പോഴനുഭവിക്കുന്നതിനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാൻ വർത്തമാനപത്രങ്ങളോ മാധ്യമങ്ങളോ സജ്ജമല്ല.
എവിടെയാണ് ഭാഷ? എന്തൊക്കെയാണ് ചുവടുകൾ? നമ്മളനുഭവിക്കുന്ന ആഴമേറിയ മാറ്റങ്ങളും വിള്ളലുകളും ഗ്രഹിച്ചെടുക്കാൻ എന്തൊക്കെ ചിത്രങ്ങളാണ് അനുവദിക്കുന്നത്? എങ്ങനെയാണ് നമുക്ക് നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങളുടെ ഉള്ളടക്കങ്ങളെ റിപ്പോർട്ടുകളായല്ലാതെ അനുഭവങ്ങളായി സംവദിക്കാനാവുന്നത് ?
തിയേറ്റർ അനുഭവത്തിൻ്റെ കലയാണ്
വലിയ പ്രസ് ക്യാംപെയ്നുകളും ഒരേ അനുഭവങ്ങളും പേടിപ്പെടുത്തുന്ന പ്രവചനങ്ങളും കൊണ്ട് വീർപ്പുമുട്ടുന്ന ലോകത്ത് സംഖ്യകളുടെ അവസാനമില്ലാത്ത ആവർത്തനങ്ങൾക്കപ്പുറത്ത് ഒരൊറ്റ ജീവിതത്തിൻ്റെ, ഒരൊറ്റ ആവാസവ്യവസ്ഥയുടെ, സൗഹൃദത്തിൻ്റെ, അല്ലെങ്കിൽ വിചിത്രമായ ആകാശത്തിലെ വെളിച്ചത്തിൻ്റെ അനന്തതയും വിശുദ്ധിയും അനുഭവിക്കാനാവുന്നതെങ്ങനെയാണ്? കോവിഡ് 19 ൻ്റെ രണ്ട് വർഷങ്ങൾ ജനങ്ങളുടെ ഇന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് മങ്ങലേൽപ്പിച്ചു, ജീവിതങ്ങളെ ഇടുങ്ങിയതാക്കി, ബന്ധങ്ങളെ തകർത്തു, മനുഷ്യവാസത്തിൻ്റെ വിചിത്രമായ ഗ്രൗണ്ട് സീറോയിലെത്തിച്ചു.
ഏതൊക്കെ വിത്തുകളാണ് ഈ കാലങ്ങളിൽ നടേണ്ടതും കൂടുതലായി വളർത്തേണ്ടതും. ഏതൊക്കെയാണ് പൂർണ്ണമായും ഒഴിവാക്കേണ്ടത്. നിരവധി ആളുകൾ അസ്വസ്ഥരാണ്. യുക്തിരഹിതമായ അവിചാരിതമായ അക്രമാത്മകത ആളിക്കത്തുകയാണ്. അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട പല വ്യവസ്ഥകളും ക്രൂരതയുടെ നിലനിൽക്കുന്ന ഘടനകളായി വെളിവാക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.
ഓർമ്മകൾക്കായുള്ള നമ്മുടെ ചടങ്ങുകളെന്താണ്? നമ്മളെ വീണ്ടും സങ്കല്പിക്കുന്നതിലേക്കും ഇതുവരെയെടുക്കാത്ത ചുവടുകൾ പരിശീലിക്കുന്നതിലേക്കുമെത്തിക്കുന്ന ആചാരങ്ങളെന്താണ് ?
അവതരണ കല
ഐതിഹാസികമായ ദർശനത്തിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യത്തിൻ്റെ, വീണ്ടെടുപ്പിൻ്റെ, നന്നാക്കലിൻ്റെ, ശ്രദ്ധയുടെ തിയേറ്ററിന് പുതിയ ആചാരങ്ങളാവശ്യമാണ്. നമ്മൾ ആസ്വദിക്കപ്പെടേണ്ടവരല്ല. നമുക്ക് ഒത്തുചേരണം, ഇടങ്ങൾ പങ്കിടണം, പങ്കിടുന്ന ഇടങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കണം. അഗാധമായ ശ്രദ്ധയുടെയും സമത്വത്തിൻ്റെയും സുരക്ഷിതമായ ഇടങ്ങൾ വേണം.
മനുഷ്യർ, ദൈവങ്ങൾ മരങ്ങൾ, മൃഗങ്ങൾ, മഴത്തുള്ളികൾ, കണ്ണീർത്തുള്ളികൾ, ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പ് എല്ലാം തമ്മിലുള്ള സമഭാവനയുടെ ഇടമാണ് ഭൂമിയിലെ സൃഷ്ടിയായ തിയേറ്റർ. ആ സമഭാവനയുടെയും ഗാഢമായ ശ്രദ്ധയുടെയും ഇടത്തെ പ്രകാശിതമാക്കുന്നത് അപകടത്തിൻ്റെയും സമചിത്തതയുടെയും ജ്ഞാനത്തിൻ്റെയും പ്രവൃത്തിയുടെയും ക്ഷമയുടെയുമെല്ലാം ആഴമേറിയ ഇടപെടലുകളെ സക്രിയമാക്കുന്ന അദൃശ്യ സൗന്ദര്യമാണ്.
ബുദ്ധൻ്റെ പുഷ്പാഭരണസൂത്രത്തിൽ മനുഷ്യന് വേണ്ട 10 മഹത്തായ ക്ഷമാശീലങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറയുന്നുണ്ട്. അതിൽ ഏറ്റവും ശക്തമായ ക്ഷമാശീലം എല്ലാത്തിനേയും മരീചികയായിക്കാണുക എന്നതാണ്. തിയേറ്റർ എല്ലായ്പ്പോഴും ഈ ലോകത്തിലെ ജീവിതങ്ങളെ മരീചികയായി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. മനുഷ്യൻ്റെ ഭ്രമങ്ങളെ, വഞ്ചനയെ, അന്ധതയെ, നിഷേധത്തെയെല്ലാം വിമോചനാത്മകമായ വ്യക്തതയോടെയും ശക്തിയോടെയും കാണാൻ പ്രാപ്തമാക്കുന്ന മരീചിക.
നാം എന്താണ് കാണുന്നതെന്ന്, എങ്ങനെയാണ് കാണുന്നതെന്ന് നമുക്ക് നല്ല നിശ്ചയമുണ്ട്. അതു കൊണ്ട് ബദൽ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ, പുതിയ സാധ്യതകളെ, വ്യത്യസ്തമായ സമീപനങ്ങളെ, അദൃശ്യമായ ബന്ധങ്ങളെ, കാലാതീതമായ സമ്പർക്കങ്ങളെ കാണാനോ അനുഭവിക്കാനോ നമുക്കാവുന്നില്ല.
നമ്മുടെ മനസ്സുകളുടെ, ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ, ഭാവനകളുടെ, ചരിത്രങ്ങളുടെ, ഭാവികളുടെ ഉന്മേഷം വീണ്ടെടുക്കാനുള്ള സമയമാണിത്. ഒറ്റപ്പെട്ട മനുഷ്യർ ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റയ്ക്ക് പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ സാധ്യമാകുന്ന ഒന്നല്ല ഇത്. അതിന് നാമൊരുമിച്ച് പ്രയത്നിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ആ പ്രവൃത്തി ഒരുമിച്ച് ചെയ്യാനുള്ള ഒരു ക്ഷണമാണ് തിയേറ്റർ.
നിങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് അഗാധമായ നന്ദി.